شارپ کردن تصویر چیست؟

شارپ کردن: هر عکاسی اینو می‌دونه که باید اونو به تصویرش اعمال کنه اما تعداد کمی درک می‌کنن که چطور کار می‌کنه و چرا اهمیت داره. در این دوره از آموزش‌ها می‌خوایم بصورت عمقی به مبحث شارپ کردن بپردازیم. به جای اینکه فقط نکات فنی برگرفته از درکی ضعیف رو طوطی‌وار بگم، تمام چیزهایی که لازمه بدونین رو مطرح خواهم کرد. گاهی ممکنه در سطح فنی گفته بشه، اما مطمئن باشین ارزش اونو داره. در این آموزش شما یاد می‌گیرین که شارپ کردن واقعا چیست.

آماده‌این؟ شروع کنیم.

شفافیت تصویر Sharpness چیست؟

قبل از اینکه وارد مرحله شارپ کردن یک تصویر بشیم، باید بدونیم که شفافیت درواقع چی هست. بزرگترین مشکل بطور عمده اینه که شفافیت یک موضوع ذهنی و شخصی هست.

شفافیت sharpness از ترکیب دو عامل بدست میاد: وضوح resolution و تفکیک‌پذیری لبه‌ها acutance. رزولوشن ساده و سرراست هست و ذهنی و وابسته به هر شخص نیست. درواقع اندازه فایل تصویر به پیکسل هست. اگه تمام عوامل دیگه یکسان باشه، هرچه رزولوشن و وضوح بیشتر باشه، تصویر پیکسل‌های بیشتری داره و بنابراین می‌تونه بیشتر شارپ بشه. تفکیک‌پذیری acutance کمی پیچیده‌تر هست. اندازه ذهنی کنتراست در لبه هست. هیچ واحدی برای acutance وجود نداره. شما یا فکر می کنین یه لبه کنتراست داره و یا فکر می کنین که اینطور نیست. لبه‌هایی که کنتراست بیشتری دارن برای سیستم بینایی انسان واضح‌تر به‌نطر می‌رسه.

شارپ بودن به این ختم میشه که جزئیات یک تصویر چقدر واضح به‌نظر می‌رسه، بخصوص جزئیات کوچک و ریز. برای مثال، اگه مژه‌های سوژه بصورت تاری سیاه نامعلوم باشه، تصویر شارپ و واضح به‌نظر نمیاد. از طرف دیگه، اگه بتونین هر کدوم از اونا رو جداگونه انتخاب کنین، اکثر افراد این تصویر رو شارپ و واضح درنظر می‌گیرن.

شارپ کردن چیست؟

بنابراین، شارپ کردن تکنیکی برای افزایش شفافیت ظاهری یک تصویر هست. زمانی که یک تصویر گرفته شد، فتوشاپ دیگه نمی تونه بطور جادویی هیچ اطلاعات بیشتری رو تولید کنه: رزولوشن واقعی ثابت باقی می‌مونه. بله، شما می‌تونین اندازه فایل رو افزایش بدین اما الگوریتمی که هر ویرایشگر تصویر برای این کار استفاده می‌کنه، وضوح جزئیات رو کاهش می‌ده.

به عبارت دیگه، تنها راه برای افزایش شفافیت ظاهری، افزایش تفکیک‌پذیری acutance هست. اگر می خواین تصویرتون واضح‌تر به‌نظر برسه, باید کنتراست لبه‌ها رو افزایش بدین.

چرا تصاویر رو شارپ کنیم؟

سه دلیل اصلی برای شارپ کردن تصویر وجود داره: غلبه بر تاری تصویر که از تجهیزات دوربین بوجود اومده، و جلب کردن توجه به سمت بعضی از نواحی خاص و همینطور افزایش خوانایی تصویر.

فایل‌های با فرمت RAW از هر دوربین مدرنی همیشه مقداری تار هستن. در هر مرحله از عکاسی در روند تولید تصویر، تاری بوجود میاد. همانطور که نور از قطعات لنز عبور می‌کنه، هرچقدر هم که خوب ساخته شده باشه، باز هم مقداری از وضوح تصویر از بین میره. هنگامی که سنسور فوتون‌هایی که بروی اون می‌افته رو پردازش می‌کنه، شارپ‌ترین انتقال‌ها (در لبه‌ها) نیز معمولی و کمی تار میشه. زمانی که سه کانال رنگی مختلف برای ایجاد تصویر نهایی ترکیب میشن، دوباره، مقدار کمی تاری به تصویر اضافه میشه.

دوم اینکه، چشم انسان به کنتراست جذب می‌شه. وقتی عکسی رو نگاه می‌کنیم، به سمت جزئیات شارپ‌تر و واضح‌تر جذب میشیم. اگر می‌خواین چشم بیننده رو هدایت کنین، شارپ کردن انتخابی یکی از بهترین راه‌ها برای انجام اون هست.

در نهایت، شارپ کردن یک تصویر، دیدن جزئیات اونو آسانتر می‌کنه. متن راحت‌تر خونده می‌شه، تک تک برگ‌ها به‌چشم میان و چهره‌ها در جمعیت بیشتر متمایز می‌شن.

شارپ کردن اصولی پایه در ادوبی فتوشاپ

با وجودی که در مقاله بعد به جزئیات بیشتری خواهم پرداخت، اجازه بدین نگاهی گذرا به چگونگی شارپ کردن تصویر در فتوشاپ با استفاده از فیلتر ماسک غیرشارپ Unsharp Mask داشته باشیم. این موضوع به شما در درک چگونگی افزایش تفکیک‌پذیری لبه‌ها acutance در ویرایشگرهای تصویر کمک می‌کنه.

یک تصویر رو برای آزمایش در فتوشاپ باز کنین و یک کپی از لایه پس‌زمینه ایجاد کنین. به فیلتر > شارپ کردن > ماسک غیرشارپ برین. دیالوگ باکسی که در زير می‌بینین رو براتون میاره.

سه لغزنده وجود داره: مقدار، شعاع و آستانه.

• مقدار، درصدی بین 1 و 500 هست. این انداره نشون می‌ده که اثر کنتراست لبه‌ها با چه شدتی اعمال می‌شه.
• شعاع، مقدار تاری لایه غیرشارپ رو کنترل می‌کنه. می‌تونین لایه کپی رو بین 0.1 و 1000 پیکسل تار کنین. هرچه تاری کمتری اعمال کنین, لبه‌ها بیشتر قابل تشخیص خواهند بود.
• آستانه برای جلوگیری از شارپ شدن اضافی و نامطلوب استفاده می‌شه. حتی در یک ناحیه با رنگ پیوسته، مقدار کمی اختلاف وجود خواهد داشت. آستانه تعیین کننده حداقل اختلاف روشنایی هست قبل از اینکه کنتراست لبه‌ها اضافه بشه.

بر این اساس که چقدر می‌خواین تصویرتون رو شارپ کنین، اندازه‌ای بین %100 و %200 رو وارد کنین. شعاع رو تا 0.1 پایین بیارین و سپس به‌آرامی اونو افزایش بدین تا زمانی که کنتراست لبه به جزئیات مهم اضافه بشه. در نهایت، نگاهی به مناطق یکدست تصویر به‌خصوص سایه‌ها بندازین. آستانه رو تا زمانی افزایش بدین که هر نویزی که بطور تصادفی شارپ شده، از بین بره. این از اصول ابتدایی شارپ کردن تصویر دیجیتال هست.

نکات قابل توجه در حین شارپ کردن

زمانی که در حال شارپ کردن تصویر هستین، عوامل زیادی وجود دارن که باید بهشون توجه کنین. رزولوشن فایل، مدیوم و رسانه نهایی که در اون نمایش داده می‌شه، و اندازه جزئیات در خود تصویر، نکات مهمی هستن که باید درنظر گرفته بشن.

یکی از بزرگترین اشتباهاتی که عکاس‌ها در زمان شارپ کردن انجام می‌دن، استفاده ازاون در یک تصویر با رزولوشن کامل هست و سپس فکر می‌کنن که کارشون انجام و تمام شده. درجات مختلفی از شارپ کردن برای رزولوشن‌های متفاوت تصویر نهایی مورد نیاز هست.

شارپ کردن باید قطعا در انتهای روند پست پروداکشن (پس از تولید) اعمال بشه، زمانی که تمام کارها بخصوص تغییر در انداره تصویر انجام شده باشه. به‌عنوان مثال، یک فایل با رزولوشن بالا برای چاپ، به شارپی نسبتا کمتری از خروجی مخصوص وب با رزولوشن پایین نیاز داره تا اثرش قابل توجه باشه. هر زمان که قصد دارین تصویرتون رو شارپ کنین، قبل از اعمال اون باید تصویرتون رو به رزولوشن نهایی تبدیل کنین.

همچنین رسانه و مدیومی که تصویر نهایی بروی اون نمایش داده می‌شه، تعیین کننده مقدار شارپ کردنی هست که باید اعمال بشه. تصاویری که بروی صفحه نمایش نشان داده می‌شن مثل تصاویری که برای وب سایتتون تولید می‌کنین، واضح‌تر به نظر می رسن بنابراین نسبت به تصاویر برای چاپ به شارپی کمتری نیاز دارن. برای تصاویر چاپی، انواع مواد و کاغذها با جنس‌های متفاوت به درجات متفاوتی از شارپ بودن احتیاج دارن. تصاویری که بروی کاغذ براق نمایش داده می‌شن نسبت به تصاویری که روی کاغذ مات چاپ می‌کنین، به شارپی کمتری نیاز دارن. سطوح دیگری مانند فلز، اکریلیک یا شیشه همه تعیین می‌کنن که در مرحله پست پروداکشن چه مقدار شارپی نیاز دارن.

اندازه جزئیاتی که در تصویرتون می‌خواین روی اون‌ها تاکید کنین، یکی از مهم‌ترین عوامل هست. اگر یه پرتره رو دارین چاپ می‌کنین، بعیده که بخواین تک تک منافذی که روی پوست مدل هست، قابل مشاهده باشه. از طرف دیگه برای بعضی از مناظر، ممکنه بخواین هر تیغه چمن برجسته و قابل مشاهده باشه.  جزئیاتی که می خواین مردم ببینن باید شارپ باشه و اون‌هایی که نمی‌خواین به چشم بیان رو نباید شارپ کنین. ممکنه برای رسیدن به این هدف، به بیش از یک فیلتر برای شارپ کردن احتیاج داشته باشین.

در ادامه

در طی آموزش‌‌های بعدی در این سری می‌خوام به تمامی جوانب شارپ کردن بپردازم.

ابتدا، با مشکلاتی که شارپ کردن تصویر بهمراه داره مقابله می‌کنیم. با هم به این موضوع می‌پردازیم که چرا شارپ کردن برای هرعکسی خوب نیست، و اینکه چرا شارپ کردن محلی برای بیشتر تصاویر یک انتخاب خوب محسوب می‌شه. یاد می‌گیرین که چرا کنتراست بیش از حد، یک چیز بده و چرا بهترین وضوح تصویر همیشه در نواحی midtones پیدا می‌شه.

سپس تکنیک‌های متفاوتی برای شارپ کردن می‌آموزین و اینکه هر تکنیک برای چه نوع عکسی مناسب هست. یاد می‌گیرین که چطور یک تصویر رو به‌درستی شارپ کنین، و چگونه از شارپ کردن در راستای بهبود کیفیت تصویر استفاده کنین بدون اینکه اثرات بد ناخواسته‌ای در اون ایجاد شه.

در انتها چند تکنیک پیشرفته شارپ کردن رو یاد می‌گیرین. گرین grain و نویز niose شهرت بدی درمیان عکاسان دارن اما درواقع برای شارپ کردن بسیار مفیدن. یاد می‌گیرین که چگونه بافت texture می‌تونه رزولوشن رو بهبود ببخشه و خرابی‌ها رو بپوشونه، و اینکه چرا تصاویر دیجیتالی "عالی و بدون نقص" ممکنه به نویز نیاز داشته باشن تا حس عکس رو ایجاد کنن.

در کل، شارپ کردن با ترکیب دو عامل حاصل می‌شه: رزولوشن و تفکیک‌پذیری acutance. رزولوشن با لنز دوربین و سنسور تصویر تعیین می‌شه، و زمانی که تصویر رو گرفتین، هیچ راهی برای اضافه کردن اطلاعات اضافی وجود نداره. Acutance یک اندازه ذهنی و شخصی از کنتراست لبه‌هاست: این اون چیزیه که برای واضح‌تر کردن تصاویرتون باید افزایش بدین. شارپ کردن پیچیده نیست و فقط بخوبی درک نشده اما با کمی دانش و تمرین، می‌تونه ابزاری بسیار قدرتمند و با تنوع و ظرافت باشه.